Bir yanda koca bir şehri tepeden izleyen, boğazı, köprüleri yukarıdan gören Galata Kulesi, diğer yanda ise denizin ortasında, şehri aşağıdan izleyen, denizi tam dibinde gören Kız Kulesi… İstanbul’u bu iki kuleye sorsak sizce ikisi de aynı şeyi mi anlatır? Yoksa her ikisi de hakim olduğu çerçeveyi mi bizimle paylaşır? Mesela Galata Kulesi denizdeki balıkları, köpükleri, gelip geçen vapurları, vapurlardan martıları doyuran insanları olanca netliğiyle görebilir mi? Peki Kız Kulesi şehrin ışıklarını, kalabalığını, trafiğini, yollarını, evlerini, camilerini kuşbakışı izleyebilir mi? İşte o yüzden her ikisinin de gördüğü ve söze döktüğü başkadır. Tıpkı seninle ben gibi, ötekiyle beriki, siyahla beyaz, küçükle büyük gibi.
Günümüzün ana konusuyla ilgili bir tartışma var aslında aralarında. Bir yerde Galata’sı, diğerinde Kız’ı… kapışıyorlar.
Galata diyor, “Korona çıktı, mertlik bozuldu. Yatıyla katıyla hava atanlarla bir göz odada kirada oturanlar bir oldu. Herkes evinde, sağlığından endişede. Nasıl da eşitlendi insanoğu…”
Kız Kulesi anlam veremedi Galata Kulesi’ne.
“Sana söylemek kolay!” dedi.
Darılmıştı besbelli.
“Zenginle fakiri eşitlemeye Korona yeter mi sanırsın? Kirada oturan, yakıta, doğalgaza, aidata, gıda masraflarına zar zor dayanan, canı dişinde yaşayan bir insanla; devasa, dayalı döşeli evi, yemyeşil büyük bir bahçesi, güzel mi güzel manzarası, marketten ayağına kadar gelen kasa kasa yemeği, dev ekran televizyonu, aburcuburu, sayısız kitabı, filmi ile hayatın sefasını süren başka bir insan nasıl eşit olabilir ki? Endişeyse endişe! Yoksulun endişesini kantara koysan zenginin endişesinin kaç katı eder, yok haberin galiba.” dedi.
Kız Kulesi’ni duyan Galata irkildi. Hiç o yönden düşünememişti. Haklıydı Kız Kulesi. İnsanlar eşitlenmemişti. Özürünü diledi…
denizinkutuphanesi.wordpress.com 